Ik druk met enige weemoed op de “send knop”. Daar gaat mijn afscheids-email de ether in. Afscheid van dit bureau waar ik bijna 7 jaar als consultant verandermanagement gewerkt heb. Tijd voor een nieuwe stap. Tegelijkertijd zie ik een nieuwe mail met als onderwerp “blogs” verschijnen in mijn inbox. Ik open hem en lees: “Eind deze maand verandert de website van het Financieele Dagblad en ook de indeling en inhoud. Besloten is om te stoppen met de blogs op het gebied van carrière. Ik wil je hartelijk danken voor je inzet van de afgelopen jaren.”
Afscheid nemen is “dag zeggen”. Het oude is niet meer, het nieuwe komt er aan. Afscheid nemen hoort bij veranderen. Als consultant verandermanagement zou ik dat als geen ander moeten weten. Maar toch, ik kan er niet aan wennen.
Een verwarrende mix van gevoelens borrelt in mij op.
Afscheid kan pijn doen. Ik raak iets moois kwijt. Werken voor een bureau met de meeste kennis en kunde op het gebied van verandermanagement. Bloggen voor de beste financiële krant van Nederland.
Afscheid kan prettig voelen. Ik ben blij met al het goede wat was. Wat heb ik een mooie verandertrajecten begeleid. En wat een plezier heb ik in het schrijven van deze blogs gehad. Dankbaar voor alle leuke reacties op mijn blog. Ik heb er zelfs mijn vriend door ontmoet. Na een gesprek via het werk, reageerde hij jaren later op een blog.
Afscheid kan angstig maken. Ik ben onzeker over wat komen gaat. Zal ik weer leuke verandertrajecten begeleiden of wordt het wat anders? Zal ik nog schrijven? En waar en in welke vorm dan? Verandering brengt nieuwe kansen. Maar dan moet ik wel het oude durven loslaten.
Afscheid kan opluchten. Ik zie het wenkend perspectief van nieuwe stappen. Wat heb ik zin in de verandering. Ik zal een nieuwe vorm vinden om mijn kennis en ervaring op het gebied van verandermanagement in te zetten. Een vorm die nog beter bij mij past. Natuurlijk blijf ik schrijven. Daar vind ik ook wel weer een nieuwe vorm voor.
Afscheid nemen is ook “hoi zeggen”. Het nieuwe komt eraan, het oude is niet meer.
“Hoi” zeg ik via mijn eigen website: http://www.eugenieboon.nl/ . Daar zal ik deze blog voortzetten en kunnen jullie volgen hoe ik het nieuwe aan het vorm geven ben.