Op de datum dat mijn vorige blog geplaatst is, 17 januari, is onze zoon geboren. Een kleine twee weken voor de uitgerekende datum. Tijdens mijn zwangerschap hadden we ons goed voorbereid voor de bevalling met een zwangerschapscursus en boeken. En een bevalplan gemaakt.De bevalling liep natuurlijk anders dan verwacht.
Maar wat kijk ik terug op een mooie ervaring. Ja, de weeën doen pijn en persen is ook geen pretje. Maar wat een prachtig lief ventje lag er op mijn buik. En wat ben ik er trots op dat we zo’n mooi kereltje op de wereld hebben gezet. Overweldigd, overdonderd en meteen op slag verliefd op dit kleine mensje.
Zo, hij is er! En nu breekt de gelukkigste periode van mijn leven aan…..dacht ik….Een idee van mij dat het einde van de kraamtijd niet gehaald heeft. De kraamtijd is inderdaad de gelukkigste periode van je leven als je van crisismanagement houdt. Want daar lijkt het nog het meest op. Onderbroken nachten, een enorm verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik als een soort waakhond mijn ventje bewaakte, wakker worden bij elk geluidje en hooguit 3 uur slaap per etmaal. Hormonale schommelingen, een gekneusd stuitje, vloeien, uren bezig met voeden per dag, en bergen nieuwe informatie en gevoelens te verwerken.
En zo zijn er nog een paar ideeën van mij die volledig ontkracht zijn tijdens de kraamtijd:
“Ik moet alles meteen zelf kunnen”. Ik dacht na de bevalling snel weer op de been te zijn en alles zelf aan te kunnen. De zorg voor ons zoontje in combinatie met de rest zoals bezoek ontvangen, koken, wassen etc. Ik dacht meteen de perfecte moeder te zijn. Maar ik had er niet over nagedacht dat je bij een nieuwe baan ook inwerktijd krijgt en ik die inwerktijd mijzelf als moeder ook mocht gunnen. En dat ik daar ook nog wel hersteltijd van de bevalling bij op moest tellen.
“Borstvoeding is natuurlijk dus het gaat vanzelf”. Vrouwen geven al duizenden jaren borstvoeding dus zo moeilijk kan het toch niet zijn?, dacht ik….Maar ja als dat zo was hadden kraamverzorgenden en lactatiekundigen geen speciale studie nodig om vrouwen te begeleiden bij het geven van borstvoeding. Ik vond het veel zoeken en hard werken in het begin.
“Moederen doe je instinctmatig goed”. Overal heb je regels, adviezen, opleidingen en handleidingen voor, maar als je moeder wordt, moet je ineens instinctief weten “hoe het werkt”. Net nu mijn gemoed wordt bepaald door een cocktail van vermoeidheid en hormonen, zou ik moeten kunnen vertrouwen op een helder gevoel dat zich als bij een wonder openbaart? Moederschap, of ouderschap blijkt eerder een voortdurende zoektocht. Net als je denkt dat je het door hebt, is het weer veranderd.
Het is duidelijk dat ik niet meteen blij rondhuppelde na de bevalling. Maar gelukkig heb ik nog een heel leven om van het moederschap te genieten. En nu de eerste storm aan nieuwe indrukken voorbij is en ik me fysiek sterker voel, ben ik inderdaad enorm aan het genieten van onze zoon.
Ik had geen idee in welke mate mijn wereld en natuurlijk ook die van mijn vriend op zijn kop staat als je een kind krijgt. Alles wordt zo anders. Voor de bevalling hadden we ons goed voorbereid maar voor het ouderschap daar kun je je niet op voorbereiden. Maar wat is het mooi!