Het is maandagochtend en ik loop de deur uit naar mijn auto. Alles is helemaal wit. Er hangen ijspegels aan de lantaarnpalen. De bomen hebben een sneeuwlaag. Auto’s zijn bedolven onder de sneeuw. De buurvrouw is haar auto aan het uitgraven. “Ik hoop dat wat hier onder vandaan komt mijn auto is”, roept ze lachend naar mij.
Het is afgelopen weekend en ik ben mijn personal commit statement voor Twynstra Gudde aan het schrijven. “Wat wil ik het komende jaar realiseren, wat wil ik nou eigenlijk?”, zijn de vragen die door mijn hoofd spoken. En ook: “waar kan Twynstra Gudde mij aan houden?” Ik had het een tijdje laten liggen. Het is toch moeilijker om over zoiets na te denken dan lekker met mijn veranderklus bij mijn opdrachtgever bezig te zijn.
Maar dit weekend zat ik dus eindelijk voor mijn laptop met een wit scherm voor mij. En maar graven. Wat wil ik, wat wil ik het komende jaar? Wat wil Twynstra Gudde? Ik hoop dat wat met al dat graven naar boven komt ook echt van mij is. Mijn dromen. Mijn ambities. Wat wil ik nou eigenlijk? De moeilijkste vraag die er is. En kiezen want in één jaar kan niet alles…. “Blijf bij de kern”, spreek ik mezelf toe als ik de eerste zinnen intik.Vandaag rijd ik in het einde van de middag naar een brasserie in Ouderkerk aan de Amstel. Een oud opdrachtgever van een netwerkbedrijf heeft me uitgenodigd voor een ronde tafel gesprek met hun klanten. Het gesprek gaat over wat de klanten verwachten van dit netwerkbedrijf op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen.
De discussie brandt los in deze brasserie. Alle ontwikkelingen komen voorbij: lokale duurzame opwekking, slimme netten en meters, elektrisch vervoer etcetera. Waar wil het netwerkbedrijf aan mee doen? Aan welke ontwikkeling wil zij bedragen? Het netwerkbedrijf kan niet alles, ze moet kiezen. Ook de klanten zeggen te worstelen met deze vraag bij elke strategievorming: Wat willen we nou eigenlijk? Waar staan we echt voor (en waarvoor niet!!)? Of dat nu bij het bepalen van de organisatiestrategie is of bij de strategie voor maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Dan zegt één van de klanten: “Blijf dicht bij je core business en doe dat goed!”
Maar dit weekend zat ik dus eindelijk voor mijn laptop met een wit scherm voor mij. En maar graven. Wat wil ik, wat wil ik het komende jaar? Wat wil Twynstra Gudde? Ik hoop dat wat met al dat graven naar boven komt ook echt van mij is. Mijn dromen. Mijn ambities. Wat wil ik nou eigenlijk? De moeilijkste vraag die er is. En kiezen want in één jaar kan niet alles…. “Blijf bij de kern”, spreek ik mezelf toe als ik de eerste zinnen intik.Vandaag rijd ik in het einde van de middag naar een brasserie in Ouderkerk aan de Amstel. Een oud opdrachtgever van een netwerkbedrijf heeft me uitgenodigd voor een ronde tafel gesprek met hun klanten. Het gesprek gaat over wat de klanten verwachten van dit netwerkbedrijf op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen.
De discussie brandt los in deze brasserie. Alle ontwikkelingen komen voorbij: lokale duurzame opwekking, slimme netten en meters, elektrisch vervoer etcetera. Waar wil het netwerkbedrijf aan mee doen? Aan welke ontwikkeling wil zij bedragen? Het netwerkbedrijf kan niet alles, ze moet kiezen. Ook de klanten zeggen te worstelen met deze vraag bij elke strategievorming: Wat willen we nou eigenlijk? Waar staan we echt voor (en waarvoor niet!!)? Of dat nu bij het bepalen van de organisatiestrategie is of bij de strategie voor maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Dan zegt één van de klanten: “Blijf dicht bij je core business en doe dat goed!”