Ik zit aan een ronde tafel. Een kleine tien collega’s en opdrachtgevers aan deze tafel. Om ons heen nog een ruime tachtig ronde tafels met mensen daaraan. Bijeen in deze kerk in Den Haag met het verlangen een duurzame samenleving mogelijk te maken.
En specifiek om de dialoog vandaag hierover aan te gaan met Nederlandse leiders en Z.H. de Dalai Lama. We worden muzikaal verwelkomd door Carel Kraayenhof en de Sexteto Canyengue. Kippenvel veroorzakende muziek.
Dan begint Herman Wijffels met zijn verhaal, dat mij zeker zoveel raakt.
Hij steekt van wal: ‘We overtrekken de mogelijkheden. We lenen van de toekomst, 20% boven wat duurzaam mogelijk is. Juist dit overtrekken van de mogelijkheden is de basis van de huidige kredietcrisis.’
Hoe kan het toch dat we dit overtrekken van de mogelijkheden toch op alle fronten blijven doen? Wat maakt het zo moeilijk het anders te doen? Naar een duurzame samenleving te komen?
We verabsoluteren intermediaire doelen en we verliezen het echte doel uit het oog. We rekenen ondernemingen af op interne doelen zoals winstmaximalisatie. En niet ook op externe doelen zoals sociale bijdrage, instandhouding en verbetering van ecologische leefomstandigheden.
Kunnen we werken en beoordelen volgens een total value concept in plaats van een financial value concept? Een manier van werken en beoordelen van integratie met oog voor de effecten.
Een politieagent kreeg als target 3.000 verkeersboetes per jaar uit te schrijven en werd hier ook op beoordeeld. Elk jaar haalde hij netjes zijn target. Maar of de veiligheid op de weg verbeterd was, weet en meet niemand.
Mensen in een stad met een kakkerlakkenplaag kregen 0,10 euro voor elke dode kakkerlak die men binnenbracht. Het aangeleverde aantal dode kakkerlakken was overweldigend. Maar of de kakkerlakkenplaag ook echt over was, weet en meet niemand. Later bleek dat men massaal kakkerlakken was gaan kweken om de beloning op te strijken.
Een bankier kreeg als target 150 hypotheken per jaar te verkopen en werd hier ook op beoordeeld. Elk jaar haalde hij netjes zijn target. Maar of de betrouwbaarheid van de bank verbeterd was, weet en meet …..
Cijfers zijn een must om te meten of je op de goede weg bent, maar taboe als ze als doel eenzijdig worden opgelegd. Uiteindelijk vertaalt alles zich in cijfers, maar de cijfers zijn het gevolg van een kwalitatief duidelijk omschreven doel. Verlies dit echte doel nooit uit het oog.
Een sprinter kijkt ook naar de finish als hij sprint in plaats van naar de klok die zijn tijd meet.