Eugenie Boon ligt voor pampus op de bank. Maar ze laat zich niet gek maken. Bikkels weten dat het soms regent en dat soms de zon schijnt.
Het is zwaar weer in de wereld. De economie krimpt niet met een half procent, maar met drie procent. Ik krijg vaak de vraag wat ik daarvan merk als consultant. Ach ja, natuurlijk merk ik daar best veel van. Alleen al het soort vragen dat nu binnenkomt. Hoe kan ik reorganiseren? Ik heb een taakstelling, hoe realiseer ik deze op een zorgvuldige manier. Ik moet 20% kostenreductie bereiken, hoe krijg ik dat zo snel mogelijk voor elkaar. Welke projecten doe ik nog wel en waar trek ik de stekker uit? Helemaal geen ontwikkelvragen, geen innovatievragen, geen verandervragen. Nee, we gaan snoeien en afbreken. Organisaties zitten in zwaar weer en kijken hoe ze toch het hoofd boven water kunnen houden.
Het is niet alleen bij organisaties zwaar weer, maar ook bij mij privé. Ik lig voor pampus op de bank. Te lang, te veel in te weinig tijd willen doen. Want het is allemaal leuk en ik wil het allemaal. Een zware baan met veel reistijd, nog even de fotoacademie in deeltijd erbij, een druk sociaal leven, ook willen zeilen en bloggen voor het fd. En dan kwam er ook nog een nieuwe liefde om de hoek kijken. Het resultaat… geen boe of baa meer kunnen zeggen. Zwaar weer op een aantal fronten, waaronder mijn nieuwe liefde. En hoe hou ik het hoofd dan boven water? Er moet gesnoeid worden, maar in wat? Het is tijd voor keuzes en koers bepalen.
Na het doorhakken van een aantal knopen, is het enige wat ik wil, bijkomen hiervan op een zeilboot. Dus boek ik een weekend uitwaaien op de wadden met de Zeezeilers van Marken. Zaterdagochtend word ik wakker op de boot. Ik kruip uit mijn slaapzak en voel de kou van de kajuitvloer via mijn voeten mijn lichaam in trekken. Als ik door het kajuitraampje kijk, zie ik dat de boot in een laagje ijs ligt. Ik voel me een echte bikkel.
Samen met mijn medezeilers hebben we die avond daarvoor de koers uitgezet en varen vol goede moed weg. Er is wel veel minder wind dan verwacht. Maar wij bikkels laten ons niet gek maken door het wegvallen van de wind. Ookal duurde dat de hele zaterdag. We laten ons ook niet gek maken door de hele zondag regen op onze gezichten en een harde snijdende wind. Wij bikkels weten namelijk dat het soms regent en dat soms de zon schijnt. Dat het soms berekoud is en soms warm. Wij weten ook dat het soms flink waait, soms een beetje en soms helemaal niet. Maar wat wij bikkels vooral weten is dat wij daar zelf helemaal niets aan kunnen doen. En wij weten dat zeuren over het weer geen zin heeft, omdat het niets oplost.
Wij weten dat als het extra hard waait we wat harder moeten bikkelen. Wij weten namelijk dat over een tijdje de haven weer in zicht komt. Zo gaat dat nu eenmaal.
Nu het economisch zwaar weer is, hebben we bikkels nodig. Bikkels die ook in deze economische storm het roer nog recht houden.