Staat het zeil zo goed, of zal ik het nog een beetje aantrekken?
Voel de wind door mijn haar gaan en kijk over het groenblauwe water uit. Mijn hoofd is leeg.
Zal ik de zee ingaan, of nog wat verder lezen in mijn boek?
Het zand heeft een mooie structuur. Dat is me eigenlijk nog nooit opgevallen. Als je een bergje maakt, valt het heel mooi in elkaar.
Zullen we nu een cappuccino gaan drinken, of nog even blijven liggen op het strand?
We zitten onder de wijnranken bij een café. De schaduw van de wijnranken maakt figuren op mijn huid. ‘What do you want us to play?’ hoor ik iemand vragen met een Italiaans accent.
Zal ik die Italianen met hun gitaar hun eigen nummers laten spelen, of een verzoeknummertje indienen?
Akoestische gitaar, eenvoudig maar prachtig. De tonen van het nummer So simple van Alicia Keys klinken:
‘Hold you again
Need you again
It would be, it would be
Could it be, could it be so simple
Yeah la, la, la, la, la, la, la, la’
Tja, zou het zo simpel kunnen zijn?
Dan opeens een flinke keuze: zullen we een auto huren of nog een dag catamaran zeilen?
Om 9 uur staan we in de brandende zon te wachten op Avis mét auto, om half 11 is Avis er … zonder auto. Het komt zoals het komt. Een half uur later lig ik op mijn gele strandhanddoek weer bergjes in het zand te maken.
Het lijkt wel of ik bevrijd ben van alle onrust. De rust gevonden heb om een poos te kunnen ontspannen. Wat kan het leven simpel zijn.
Terug in Nederland vastbesloten om dit vast te houden. Maar opeens gaan keuzes over andere dingen dan cappuccino’s, liedjes en of het zeil goed staat.
Moet ik die recruiter bellen in mijn mailbox? ‘Ik zoek een senior organization & change consultant voor een internationale consultancy firm, zou je me kunnen bellen?’
Zal ik uitgaan met die reclamefotograaf die nauwelijks tijd voor me heeft? ‘Wil je over twee weken mee naar het Amsterdamse Bos theater? Voor die tijd komt het er niet van. Zit komend weekend in Berlijn, daarna is mijn dochter een week bij mij en ga ook nog naar Lowlands.’
Moet ik in actie komen bij mijn Vereniging van Eigenaren? Op mijn voicemail staan al twee berichtjes van een medebewoner die wil dat ik help een wanbetaler van de servicekosten aan te pakken.
Waar komt dat woord moeten opeens vandaan? Moet ik…? Weg is de rust. Mijn gedachten zijn weer net een rusteloze vlinder die zittend op de ene bloem, in gedachten alweer op weg is naar de volgende.
Het is (nog) niet zo simpel.